Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

er þér blóta

  • 1 BLÓTA

    * * *
    I)
    (blœt; blét, blétum; blótinn), v.
    1) to worship, to worship with sacrifice, with acc. of that which is worshipped; blóta hof, lund, fors, heiðit goð, álfa, heiðnar vættir, lifandi menn, to worship temple, grove, waterfall, &c.; very rare with dat. (blóta goðum);
    2) to sacrifice, with dat. of the object sacrificed (blóta mönnum ok fé); absol., blóta til friðar, sigrs, langlífis, árs, byrjar, to make a sacrifice for peace, victory, long life, good season, fair wind.
    (að), v.
    1) = blóta (blœt, etc.);
    refl., blótast, to go about swearing.
    * * *
    in old use a strong (and originally a redupl.) verb, blóta—blét—blétu—blótinn; pres. blœt, and with the suffixed negative blœtka ( I worship not), Stor. 22 (the Ed. wrongly blotka, without change of vowel); this form also occurs K. Þ. K. (Kb.) ch. 7, the Ed. 1853 has wrongly blœt(a)r, but a few lines below blótar (weak), probably altered from blœtr; pret. sing. blét, Hkr. (Yngl.) 56, 269; pl. blétu, 56; subj. blétim, 623. 61; imperat. blótt, Am. 75; part. blótinn, and sup. blótið are freq., Hkr. i. 34, 35, 239, Landn. 47, Fas. i. 255: more freq. weak, blóta, að; pres. blótar, blótast, Fas. i. 87, Fbr. 78; pret. blótaði, Landn. 224, 291, 322, Bs. i. 6 (Kr. S.), Nj. 272, Gísl. 140, Fær. 272, Fas. i. 463, 531, Bret., Fms. ii. 263, Hkr. i. 34, 35, Ísl. ii. 109, Fs. 50; only the weak sup. and part. are rare in old writers; blótuð, Hom. 153 (Norse); blótað (sup.), Bs. i. 5 (paper transcript); in Yngl. S. Hkr. i. 34, 35, Unger’s Edition has the old form blét, blótið, but Cod. Fris. l. c. the later mod. form.: [Ulf. blotan (redupl. verb) = λατρεύειν, σέβεσθαι, cp. guþbloteins = παράκλησις, guþblostreis = θεοσεβής; A. S. blôtan = immolare; O. H. G. blozan; the root is probably akin to bletsian, Engl. to bless]:—gener. to worship, to worship with sacrifice; with acc. of the being worshipped, but dat. of the object sacrificed; thus b. hof, lund, fors, goð, álfa, vættir, to worship temple, grove, force, gods, elves, beings; but b. mönnum, þrælum, kvikendum, to sacrifice with men, thralls, beasts, i. e. to sacrifice, slay them: also used absol.:
    I. with acc. or absol. to worship; skal Þórólfr b. ok leita heilla þeim bræðrum, Eg. 257, 623. 61, Landn. 40, Hkr. i. 34 sqq., Fs. 41; heiðnar vættir, Nj. 272, Fær. 139, cp. Bret. 84, 94, Landn. 36, Ib. ch. 7, Bs. i. 25; b. til friðar, sigrs, langlífis, árs, byrjar, to make a sacrifice for peace, victory, long life, good season, fair wind, Hkr. i. 239, 34, 56, 11. 97, Fs. 173: of the worship of natural objects, at Giljá stóð steinn ( a stone), er (acc.) þeir frændr höfðu blótað, Bs. i. 5, Harð. S. Ísl. ii. 109; hann blótaði lundinn, he worshipped the grove (cp. Tacitus, sacrum nemus), Landn. 224; hann blótaði forsinn, 291: worship of men (rare), Gríms sonar þess er blótinn var dauðr fyrir þokkasæld ok kallaðr Kamban, 47, Fb. ii. 7; þau vóru bæði blótuð, Edda 83: b. hof, in the phrase, heiðnir menn hof b., Grág., Ísl. ii. 381; blót er oss ok kviðjat, at vér skulum eigi b. heiðit goð, né hauga né hörga, N. G. L. i. 18: worship of animals, Ögvaldr konungr blét kú eina, Hkr. i. 269, Fas. i. 255.
    β. with dat. (extremely rare); blótar hann einum gölt (sic!), prob. corrupt = einn (acc.) gölt, Fas. i. 187 a paper transcript.
    II. with dat. to sacrifice; sacrifices of men are recorded, Hkr. i. 34, 35, 56, 239, Gísl. 140, Eb. l. c., Fas. i. 452 (Hervar. S.): slaves and criminals were esp. sacrificed, thus representing the executions of modern times; heiðingjar blóta enum verstum mönnum, ok hrinda þeim fyrir björg ok hamra …; enir heiðnu menn höfðu þá stefnu, ok tóku þat ráð at b. tveim mönnum ór hverjum fjórðungi, Bs. i. (Kr. S.) 23: captives, Ó. H. ch. 131; kom þat ásamt með þeim at hafa Hallfreð til blóta, Fs. 102; b. þrælum, Fms. x. 323; b. mönnum ok fé, Fs. (Vd.) 50, Am. 75, Fms. i. 174: a sort of self-immolation is recorded Fb. ii. 72.
    III. to curse, swear, vide blót II; with dat. or absol., hann blótar hestunum, Fbr. 78; eigi kvíði ek því þótt biskup blóti mér eðr banni, Bs. i. 708; blótuð verð þú, Hom. 153: reflex, blótask, to go about swearing, Fms. viii. 294: vide Maurer, Bekehr. ii. 195 sqq.

    Íslensk-ensk orðabók > BLÓTA

  • 2 błota

    pl
    ( bagno) marsh (sg)

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błota

  • 3 bölva, blóta

    Íslensk-ensk orðabók > bölva, blóta

  • 4 placek błota defekosaturacyjnego

    • lime cake

    Słownik polsko-angielski dla inżynierów > placek błota defekosaturacyjnego

  • 5 słone błota

    • saltmarsh

    Słownik polsko-angielski dla inżynierów > słone błota

  • 6 SÓA

    (að, pp. also sóinn), v.
    1) to destroy, sacriflce, with dat.;
    2) sóa út, to squander; sem fé þetta var út sóat, when this money was spent.
    * * *
    að; this heathen word remains in only four passages of the old poems Hm. and Ýt., and in those only in the infin. and part. sóit; from these, however, a strong inflexion may be inferred; in mod. usage (in sense II) it is a verb of the 1st weak conjugation (að): [the etymology is doubtful; not from sá = to sow; it is more likely that sóa is the root word to són, an atonement. The passages in Hm. and Ýt. leave no doubt as to the original sense]:—to sacrifice, make an offering, but in a specific sense, for Hm. makes a distinction between blóta and sóa; veiztú hve blóta skal … veiztú hvé sóa skal, … betra er ósent en sé of sóit, Hm. 145, 146; þá er árgjörn Jóta dólgi Svía kind um sóa skyldi, Ýt. 5 (where the prose is, at þeir skyldi honum ‘blóta’ til árs sér); at Bölverki þeir spurðu ef hann væri með böndum kominn eðr hefði honum Suttungr um sóit, or if S. had sacrificed him, put him to death, Hm. 109.
    II. in mod. usage the word is freq. in the sense to squander, with dat. and declined; sóa fé sinu, og þá hann hafði nú öllu sóað, það hann átti, Luke xv. 14; cp. Lat. dapes, an offering, and Gr. δαπάνη, a squandering.

    Íslensk-ensk orðabók > SÓA

  • 7 BAND

    * * *
    n.
    fig., lausn ok band allra vandamála, the decision in all difficult cases;
    2) band, cord (mjótt band);
    3) in pl.:
    a) bonds, fetters (hafa e-n í böndum);
    b) bond, confederacy (ganga í bönd ok eið);
    c) poet., the gods, cf. höpt;
    blóta bönd, to worship the gods;
    * * *
    n. pl. bönd, [binda; Ulf. bandi, f. δεσμός; O. H. G. pfand, whence the mod. Dan. pant; N. H. G. band; Engl. band and bond; Dan. baand.]
    I. prop. in sing. any kind of band; mjótt band, a thin cord, Edda 20, Grág. ii. 119.
    β. a yarn of wool, v. bandvetlingar.
    γ. metaph. a bond, obligation; lausn ok b. allra vandamála, Fms. v. 248, Bs. i. 689.
    II. in pl. also,
    1. bonds, fetters, Lat. vincula; í böndum, in vinculis, Bs. i. 190, Fms. ii. 87, 625. 95: theol., synda bönd, 656 A; líkams bönd, Blas. 40.
    2. a bond, confederacy; ganga í bönd ok eið, to enter into a bond and oath, Band. 22; cp. hjónaband, marriage; handaband, a shaking of hands, etc.
    3. poët. the gods, cp. hapt; of providence ruling and uniting the world, Hkm. 10; banda vé, the temples, Hkr. i. 204; at mun banda, at the will of the gods, 210; vera manu bönd í landi, the gods (i. e. lares tutelares) are present in the land, Bs. i. 10; gram reki bönd af löndum, Eg. (in a verse); blóta bönd, to worship the gods; vinr banda, the friend of the gods; bönd ollu því, the gods ruled it, Haustl.; vide Lex. Poët., all the instances being taken from heathen poems. Egilsson suggests a reference to the imprisoning of the three gods, Odin, Hænir, and Loki, mentioned Edda 72; but bönd is that which binds, not is bound; (band means vinculum not vinctus.)
    4. metric. a kind of intricate intercalary burden (klofastef). This seems to be the meaning in the word Banda-drápa, where the burden consists of five intercalary lines occurring in sets of three verses | Dregr land at mun banda || Eiríkr und sik geira | veðrmildr ok semr hildi || gunnblíðr ok réð síðan | jarl goðvörðu hjarli; but as this metrical term is nowhere else recorded, the name of the poem may have come from the word ‘banda’ (gen. pl. deorum), Hkr. i. 210 sqq.
    COMPDS: bandadagr, bandamenn, bandaríki, bandaþing.

    Íslensk-ensk orðabók > BAND

  • 8 gróðr

    (gen. -rar, pl. -rar), m. growth, crop (blóta til gróðrar).
    * * *
    m., gen. gróðrar, [Dan. afgröde; Swed. gröda = crop], growth, a crop; þá fundu þeir Góibeytla ok annan gróðr ( vegetation), Landn. 226; hverr maðr á gróðr á sínu landi, Grág. ii. 291, cp. Jb. 248 C. (Ed. vöxt); en at miðjum vetri blóta til gróðrar, Hkr. i. 13; gróðrum ok grænum grösum, Stj. 276: metaph., andlegs gróðrar, Hom. 45: summer, Edda (Gl.)

    Íslensk-ensk orðabók > gróðr

  • 9 líkna

    (að), v. to show mercy to, with dat. (hann líknar hvers manns máli);
    refl., líknast við e-n, to sue one for mercy (ef ek skal til blóta hverfa ok l. við goðin).
    * * *
    að, to shew mercy to, with dat.; sá er öðrum vill líkna, Hom. 5; hann líknar hvers manns máli, Fms. xi. 260; ek hefi beðit fyrir þér til Guðs at hann líkni þér, Orkn. 172, Rb. 310.
    II. reflex. líknask, sue for mercy; ef ek skal til blóta hverfa ok líknask við guðin, Fms. ii. 41.

    Íslensk-ensk orðabók > líkna

  • 10 nauðga

    (að), v. to compel, force, with dat. (n. mönnum til blóta).
    * * *
    að, [nauðigr], to compel, force, 625. 71: with dat., n. e-m til e-s, nauðga mönnum til blóta, 65, Fms. i. 129, xi. 181, Nj. 134; n. e-m til sagna, Fb. 46 new Ed.:—to ravish, Lat. violare, K. Á. 214.
    II. reflex. to be compelled, Fms. xi. 432; fyrir því nauðgumk ek til, I am compelled, 580 A. 2.

    Íslensk-ensk orðabók > nauðga

  • 11 skylda

    * * *
    I)
    (að), v.
    1) to bind in duty, oblige (konungrum skyldaði þá til at flytja líkin til graptar);
    2) s. til e-s, to deserve, merit.
    f.
    1) due, tax, tribute (fekk hann þaðan engar skyldur né skatta);
    2) duty (er þat yðvarr réttr ok s. at verja ríki várt);
    3) relationship (eigi veit ek, at með okkr sé nein s.).
    * * *
    1.
    d and að. to bind in duly, oblige, enjoin; allra þeirra orða, er yðr skylda lög til um at bera, Nj. 208; er þá skylda lög til, Grág. i. 8; en þat skyldar mik til at ríta, Bs. i. 59; konungr skyldaði þá til at flytja líkin til graptar, Fms. viii. 231; ek em skyldaðr til at blóta, 656 B. 9; vera til skyldaðr, H. E. i. 471: hverrgi má skylda annan til garðlags, Grág. ii. 262; skylda ek ykkr heldr til þessa enn aðra menn, at …, Fms. i. 189; því skyldi ek þik til blóta, 656 B. 4; hann skyldir mik at fella tár, Eluc. 56; nauðr skyldi yðr til, urged you, Bjarn. 54: láta þeir sem eingu ætti við aðra at skylda, as if they had no concern with one another, Band. 4 new Ed.
    II. reflex., því skyldumk vér, 671. 3, Stj. 151, H. E. i. 410; skyldask um e-t, to be made responsible for, K. Á. 82: to be prescribed, þá hluti er eigi skyldask tiundar-görð af, which are not subject to a tithe, id.; hverjar pínur skyldask á þá menn, 224, Stj. 46.
    2.
    u, f. a due, tax, tribute; þeir (the kings) fengu engar skyldur í Þrándheimi, Fms. i. 49; þangat liggr tíund, lýsi-tollar, … öll önnur skylda liggr til Hváls, Vm. 96: = skyldleikr, N. G. L. i. 350. But usually skyld is the legal and skylda the moral term.
    II. one’s duty, Fms. i. 52, vii. 280, K. Á. 134; er þat vist hans skylda, it is his duty, Sks. 599; and so in countless instances, esp. in eccl. writers, skyldan við Guð, s. við náungann.
    COMPDS: skylduembætti, skylduhjón, skylduhlýðni, skyldulauss, skylduliga, skylduligr, skyldusöngr.

    Íslensk-ensk orðabók > skylda

  • 12 TIL

    * * *
    prep. with gen.
    1) to (ríða til skips, koma t. Noregs); leiða, stefna t. e-s, to lead, tend towards;
    2) of; tala vel, illa t e-s, to speak well, ill of one; vita t. e-s, to know of, be conscious of; spyrja t. e-s, to hear tidings of; segja t. e-s, to tell of; ljúga t. e-s, to tell a falsehood about;
    3) on; t. annarrar handar, on the other hand or side; t. vinstri, hœgri handar, on the left, right hand;
    4) denoting reason, purpose, respect (svelta sik t. fjár; berjast t. ríkis; blóta t. árs; sverð ørugt t. vápns); liggja t. byrjar, to wait for a favourable wind; hross t. reiðar, a horse for riding;
    5) e-m verðr gott, illt t. e-s, one is well or ill off for a thing, has much or little of it; þeim varð gott t. manna, they got together many men; land illt t. hafna, a land ill off for havens; henni féll þungt t. fjár, she was pressed for money;
    6) with verbs, gera e-t t. skaps e-m, to do a thing to please one; jafna e-u t. e-s, to compare it with; gera vel, illa t. e-s, to treat one well, badly;
    7) of time; t. elli, to old age; t. dauðadags, till one’s death day; liðr á sumarit t. átta vikna, the summer passed till eight weeks were left; t. þess er, þar t. er, until; allt t., all the time till;
    8) ellipt. and adverbial usages; vera t., to exist; fala hey ok mat, ef t. væri, if there were any left; hvárttveggja er t., there is a stock of both; eiga t., hafa t., to possess; þat áð, sem helzt var t., ready to hand; vera t. neyddr, to be forced; skilja t., to reserve; verða fyrstr t., to be the first to do a thing;
    9) too (t. ungr, t. gamall, eigi t. víðlendr); eigi t. mikit, not too much, not very much; æva t. snotr, not too wise; helzt t. (helzti), mikils t. (mikilsti), by far too much.
    * * *
    prep. with gen. As to this particle, the two branches of the Teutonic family vary: all the South Teut., including the Goth., present the form without the final l; Goth. du (qs. tu) = πρός, εἰς; A. S., Hel., Old Fris. te, to; North. E. te; Engl. to; Dutch te, toe; O. H. G. zi, za, zuo; Germ. zu; Old Frank. to, te, ti; while the Northerners add the l, as Dan., Swed., North. E. and Scot. til; the Swedes double the l, till. That til is the truer form is seen from rhymes, til vilja, Vígl.: on the other hand, mod. provinc. Norse and Swedish drop the l, thus te, Ivar Aasen, Rietz. The Engl. uses both forms, to, of place, till, of time, of which the latter is no doubt borrowed from the Norse or Danish: til = to is quite common still in Cumberland and other North. E. counties, ‘to gang til Carlisle,’ etc.; a single instance of the form til is said to exist in an old Northumbrian vellum. Both forms, to and til, are, we believe, identical, the latter being a compound particle, ti-l, although the origin of the l has not as vet been made out. The uncompounded particle ti- is not entirely unknown in the Scandinavian, for it has been preserved in the compds mikils-ti, hölz-ti, unz-t, qq. v. ☞ Particles, even brief monosyllabic ones, often turn out to be compds, as e. g. ok(conj.), or the suffixed verbal negative; the prep. ‘til’ therefore is no more akin to the Germ. noun ziel than is ‘ok’ ( and) to ok ( a yoke); the apparent similarity in sense is in both cases merely accidental.
    A. To, with gen., also used elliptically or as an adverb; bjóða e-m til sín, Eg. 140; til kirkju, Nj. 209; koma til boðs, 50; ganga til búðar, Grág. i. 31; ríða til skips, Ísl. ii. 192; leiða til skips, Ld. 74; til Íslands, Nj. 10; ríða til Norðrárdals, ok svá til Hrúta-fjarðar ok til Laxárdals, 32; koma til Noregs, 121; hann fór til Ólafs á Dröngum, til Gests í Haga, Landn. 154; sækja giptu til e-s, Fms. v. 154: adding direction, austr, vestr, suðr … út, inn, upp, fram, norðr til Þrandheims, austr til Danmerkr, vestr til England:, suðr til Björgynjar, etc., passim; út til, inn til, Landn. 140; heim til, Fms. xi. 382; upp til borgar; neðan til knjá, Nj. 209.
    2. with verbs, to, towards; leiða, stefna … til, to lead, tend towards, Eg. 230, Nj. 4, 102; tala vel, ílla til e-s, to speak well or ill ‘towards,’ i. e. of; vita til e-s, to know of, be conscious of, Fms. i. 142, x. 377; íllorðr til e-s, Nj. 142; minna til e-s, to remember; minnask til e-s, to kiss, 282; drekka til e-s, to ‘drink towards’ (vulg. Engl.), i. e. drink to one, Eg. 552 (also ellipt. drekka e-m til); vísa til e-s (til-vísan), Landn. 192, Nj. 209; taka til e-s, 196, Fms. i. 151: with verbs denoting to look, see, hear, turn, sjá, gæta, hlýða, heyra, hugsa … til e-s, to look, listen, think, speak … to one, Eg. 380, Nj. 2, 10, 87, 91; þeir sá eyjar í haf til útsuðrs, Landn. 35; hann sá opt ljós til leiðis konungsins, Fms. xi. 286; þeir sá eld til Úlfars-fells, Eb. 156; heyra gný ok glam til hersins, Fms. vi. 156, viii. 125; til norðr-ættar, xi. 230; sá menn elda brenna til hafs, x. 157; vissi til lands, Eg. 389; þann veg er veit til Hlaða, Fms. x. 265; horfa aptr til hala; í þeim hlut húss er til vetfangs horfir, Grág. ii. 125; spyrja til e-s, to speer after, hear tidings of one, þetta spyrsk til skipa, Fas. i. 241, Nj. 7; spyrja gott til e-s, Hkr. i. 140: segja til e-s, to tell of(see segja), Nj. 46, Ld. 40, Hrafn. 5; ljúga til e-s, to tell a falsehood of, Finnb. 318.
    3. til annarrar handar, on the other hand or side, Nj. 50, 97; til vinstri, hægri handar, til beggja handa, Hkr. i. 158, Eg. 65.
    II. denoting business, reason, purpose, capacity, respect; leggjask til svefns, ÓH.; ganga til svefns, Eb. 156; halda barni til skirnar, K. Á. 146; ríða til dagverðar, Nj. 219; fara til vistar, 40; dómar fara út til sóknar, Eg. 725; falda sér til vélar við konu, Grág. i. 338; skipa mönnum til umráða, i. 5; svelta sik til fjár, Nj. 18; drepa e-n til fjár, göra e-t til fjár, Ld. 264; gefin ( married) til fjár, 26, Nj. 257; skora á e-n til landa, Landn. 80; Eg. 498; sækja til trausts, Ld. 26; sækja til landa, Nj. 103; sækja til faðernis, Grág. i. 140; leggja fé til höfuðs e-m, taka fé til höfuðs e-m, Ld. 50, Eg. 375; berjask til ríkis, Fms. vii. 283; blóta til árs, Hkr. i. 13; sverð öruggt til vápns, Ld. 244; hafa eðli til e-s, Skálda 171; selja e-t til silfrs, to convert it into silver, Landn. 293 (Hb.); ætla e-n til dráps, Nj. 163; hlaðinn til hafs, ready for use, Fms. x. 157; liggja til byrjar, i. 135, Eg. 183; taka til konungs, Fms. i. 21; taka til lögsögu-manns, Nj. 164; kjósa til veganda, 100; vinna til e-s (see vinna); gefa til bóta, 101; göra til saka, 80; taka til ráða, 75; hvat er til ráðs, 76; þat er til jartegna, Eg. 768; til merkja (til marks), 766; til gagns, til lítils, Nj. 52; til meins, 106; til sæmdar, 79; til tíðenda, Eg. 201; til næringar, til viðrværis, til fæðu, til matar, Stj. 87, Fms. i. 126, Eg. 221; hross til reiðar, Hrafn. 7; til skjóls, Grett. 169; til sóma, til eptirlætis, Nj. 89; til spotts, Korm. 232; til gamans, til hvárs, for what purpose; as also, til einskis, til góðs, til ílls, til nokkurs.
    2. kaupa til tuttugu hundraða, to the amount of, Landn. 145; til fulls eyris, Grág.; fé til tveggja aura gulls, Fms. vii. 218; til fulls, fully; til jafns við, Nj. 46; til hálfs, Eg. 379; til loks, finally, to the end (see lok); vaxa meirr en til dæma, beyond example, unexampled, Stj. 87; draga til dæmis, to produce for the sake of example, Mar.; hence, til dæmis (as adverb), for instance (written abbreviated in mod. books, t.d. = e. g.)
    3. e-m verðr gott, íllt til e-s, to be well or ill off for a thing, have little of it; þeim varð gott til manna, Nj. 20; land íllt til hafna, a land ill off for havens, Eg. 332; þar var íllt til vað-mála, short of, Bárð. 5 new Ed.; henni féll þungt til fjár, Nj. 31; góðr til ( open-handed as to) fjár ok metnaðar, Eg. 17; færr til e-s, able to do a thing, Nj. 97, Fms. ix. 530; vænn til framkvæmdar, 480; líkligr til e-s, likely to, Nj. 132; hafa verðleika til e-s, to deserve of, Eg. 226.
    4. with verbs; göra e-t til skaps e-m, Nj. 198; göra til skaps vina minna, 80; jafna e-u til e-s, to compare it with, Ld. 60; vera til eptirmáls, Nj. 166; göra vel, ílla til e-s, Eg. 542, Ld. 62; vinna til e-s, 50, Ísl. ii. 253, Nj. 101, Eg. 519; hlutask til e-s, Nj. 101; beina til, búa til, afla til, efna til, fá til, göra til, hjálpa til, inna til, leggja til, reyna til, ráða til, segja til, skipa til, stilla til, stoða til, stofna til, taka til, vinna til, vísa til, vána til, e-s, all verbs of providing, doing, helping, disposing, and the like; as also kalla til.
    5. vera til vers, to be fishing, Korm. 142, rare, but cp. the Dan. phrase, til sös = at sea.
    III. temp., til miðs aptans, Hrafn. 7; til elli, Ld. 12; til dauða-dags, Nj. 109; allt til dauða-dags, Fms. i. 17, etc.
    2. til skamrar stundar, i. e. till within a short time, a short time ago, Hom. 107; líðr á sumarit til átta vikna, the summer passed till eight weeks (were left), Nj. 93; vika til þings, a week to (i. e. before) the season of the þing, Grág.; þrír dagar til sumars, Edda 26; tíu vikur til vetrar, Ld. 106; stund til hádegis, stund til miðs morguns, dagmála, in measuring time, used in Icel. exactly as in Engl., ten minutes to eight, a quarter to eleven, (but mod. Dan. follows the Germ. mode of reckoning, for there ‘ti minutter til tolv’, ten minutes towards twelve, is = Engl. ‘ten minutes past eleven’); til þess, until, Nj. 153; allt til, all the time till, 272, Hrafn. 7; þar til er, until, Nj. 4.
    IV. ellipt. and adverbial usages; vera til, to be ‘toward’ to exist; eiga til, hafa til, to possess; fala hey ok mat ef til væri … hvárt-tveggja er til, Nj. 73; ef þú kemr eigi til, if thou comest not to hand, 4; ef nökkut var til, Eg. 267; þat ráð sem helzt var til, ready on hand, 42; munu eigi tveir til, Nj. 261; kómu þeir þangat til, 80; ætla svá til, 86; vera til neyddr, to be forced, 98; þat er þú þarft til at taka, 105; gefa fé til, 75; væri mikit gefanda til, at, 98; telr hann þat til, at …, Fms. xi. 137; skilja til, to reserve, Nj. 54; spara til, 3, Hkr. i. 196; mæla til, 99; tala til, 216; eiga ætt til, Edda 7; hafa aldr til, Eg. 190; skorta til, Nj. 73; íllt þótti mér til móti at mæla, Fms. xi. 242; verða fyrstr til, to be the first to do a thing, v. 103; sem lög stóðu til, Ld. 32; hljótask af mér til, Nj. 113; sækja mál til laga, 86.
    2. of direction; sunnan til, Sks. 216; norðan til, e. g. sunnan til við ána, on the south side of the river, Sks. 216.
    B. Too, Lat. nimis; eigi til víðlendr, Fms. vi. 94; eigi til görla, 205; til ungr, til gamall, Grág. i. 192; verða til seinn, Bær. 15; honum þótti sinn hluti til lágr, Lv. 97; engi hefir til djarfligar risit, Mar.; helz til, mikils til, by far too much, as in mod. usage; but the ancients said hölzti (helzti) and mikilsti, thus mikilsti ( too much), Hm. 66, Bs. i. 775; hölzti, Nj. 191, Ld. 188, 216, Al. 37, 41, Fms. viii. 91, 133, Hkr. iii. 376; helzti, Eb. 154, etc., see heldr, B. III; unzt, see that word.

    Íslensk-ensk orðabók > TIL

  • 13 TRYLLA

    (-da, -dr), v.
    1) to turn into troll, enchant (þeir trylldu hann svá at hann var engum mennskum manni líkr);
    3) refl., tryllast, to be turned into a troll, to be enchanted.
    * * *
    d, [troll; Dan. trylde], to enchant, turn into a troll; blótuðu þeir hann ok trylltu hann svá at hann varð engum mennskum manni líkr, Fas. ii. 242; þú þykki mér troll … ok væri þat svá at virða en trylla menn eigi, thou art a troll … it would be better to put this construction upon it, and not call men trolls, Ísl. ii. 366.
    II. reflex. to be turned into a troll, enchanted; ok hafi hann síðan tryllsk ok orðit at ormi, Fms. vi. 143; eigi vitu vér hvárt hann trylltisk dauðr eða kvikr, Gullþ.
    2. part. trylldr, charmed; mikill ok mjök trylldr svá at hann var eigi einhamr, Fb. i. 522; svá kann ok verða, at af stundu eru þeir trylldir er áðr vóru blótaðir, … en þó munu vér því næst blótaðir ok síðan trylldir, ii. 7; kettir svartir ok mjök trylldir, Fs. 44: to become mad, furious, demoniac.

    Íslensk-ensk orðabók > TRYLLA

  • 14 VÆTTR

    (pl. -ir), f.
    1) wight, being; þegi þú, rög v., hold thy tongue, vile being;
    2) esp. a supernatural being; hjálpi þér hollar vættir, way the gracious powers help thee; heiðnar vættir, heathen fiends; illar vættir, evil beings;
    3) ekki vætta, no whit, nothing at all (höfðu þeir ekki vætta at sök); as adv. not at all (ekki vætta hræddr); øngu vætta vildi hann eira, he would not spare anything.
    * * *
    f., dat. vætti, Grett. 176 new Ed., Hom. 129 (Ed.); used neut., Hom. 195, l. 4: [A. S. wiht; Engl. wight; Germ. böse-wicht]:—a ‘wight,’ being; Brynhildar, armrar vættar, Gkv. 1. 22; vön sé sú vættr vers ok barna, 23; Brynhildar, armrar vættar, 22; þegi þú, rög vættr, Ls. 59, 61, 63; þá segi ek þér, vesöl vettr, Hom. 152; nú sá þér hverjar vættir er þess höfðu neytt, mýss ok ormar, Ó. H. 109.
    2. esp. of supernatural beings; svá brenna mik nú bænir Ólafs konungs, sagði sú vættr, Ó. H. 188; Guð, hví metr þú þik þess, at sýna afl þitt við jamnústyrkt vætr sem ek em, Hom. 195; ertú maðr eða andi eðr önnur vættr, Art. 79; hollar vættir, Frigg ok Freyja ok fleiri goð, Og.; blóta heiðnar vættir, K. Þ. K.; hann hafði kastað trú sinni ok görðisk guðníðingr ok blótaði nú heiðnar vættir, Nj. 272; hann kvað íllar vættir því snemma stýrt hafa, Korm. 240; kann vera nokkur íll vættr hafi lagizk á féit, Fms. xi. 158; ú-vættr, an ‘un-wight,’ an evil wight; mein-vættr, q. v.; görninga-vættr, galdra-v., a sorceress; þeirri görninga vætti, Grett. 176; land-vættir, q. v.: vitta vettr, a ‘witch wight,’ a sorceress, Ýt.
    B. vætta or vetta, in the phrase, ekki vætta, no whit, naught; dat. engu vætta, gen. enskis vætta. Mr. Jón Thorkelsson, of Reykjavík, suggests that vætta is a nom. neut. (like auga), of which vætna (see hvat-vetna) is the gen. plur. (as augna from auga); ekki vætta ( nobody) má forðask, Sks. 82; ok kemsk ekki vætta yfir, Art. 28; ok skorti (ekki) vætta um vetrinn, Fms. v. 313; höfðu þeir ekki vætta at sök, viii. 18; þeim var nú ok ást á öngu vetti (vetta?) nema á Guði einum, Hom. 129 (Ed., see foot-note); sem honum hefði enskis vetta verit at grandi, 125 (Ed.); svá mikit kafa-fjúk með frosti at engu vetta var út komanda, Fs. 54; öngu vætta vildi hann eira, Fms. xi. 90; ok öngu vætta vanat, Stj. 279; hann gefr sér ekki vætta (naught, not a whit) um hans úvitrleik, 22; hann var ekki vætta hræddr, not a whit afraid, 154; anza ekki vætta, to heed not, 81; nokkut vætta, aught, something, 164, 181, 280.
    C. vætr, as an adverb = naught, cp. Goth. ni-waiht or waiht-ni = οὐδέν, μηδέν, the negative particle né being dropped; hyggsk vætr hvatr fyrir, Ls. 15; át vætr Freyja, svaf vætr Freyja, Þkv.; vinna vætr, Vkv. 39; sér vætr fyrir því, Skv. 1. 39; leyfi ek vætr, I praise it not, Eg. (in a verse).
    2. with gen., vætr manna, no man, Hbl. 22; vætr véla no fraud, Am. 5; vætr hjóna, none of the household, 94; ey-vit (q. v.), aught.

    Íslensk-ensk orðabók > VÆTTR

  • 15 brudny

    adj
    dirty, filthy
    * * *
    a.
    1. (= nieczysty) dirty, filthy; (= zanieczyszczony, pobrudzony) soiled, polluted; brudna koszula dirty shirt; brudne ręce soiled hands; brudne naczynia dirty l. unwashed dishes; brudna robota messy work; spodnie brudne od błota pants dirty with mud.
    2. (= szarawy) dingy, dirty; brudna zieleń dingy green.
    3. (= niemoralny) dirty, filthy, foul, unclean; brudne myśli unclean l. impure thoughts; brudne interesy dirty l. foul business; ktoś ma brudne ręce someone's hand are dirty.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brudny

  • 16 bryzg

    m zw. pl splash (czegoś of sth) [fal, błota, wody]
    - □ bryzgi chromosferyczne Astron. flocculi
    * * *
    mi
    splash; bryzgi deszczu spatters of rain; bryzgi fali spray from the waves; bryzgi chromosferyczne astron. chromospheric faculae.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bryzg

  • 17 chlup

    inter. (dźwięk wpadania do wody) splash!; plash! książk.; (dźwięk uderzającej o coś wody) slosh! pot., splosh! GB pot.; (błota) squelch!
    - rozpędził się i chlup do wody he took a run and splashed into the water
    ■ no to chlup (w ten głupi dziób)! posp. here’s mud in your eye! pot.; down the hatch! pot.
    * * *
    int.
    1. ( o cieczy) splash; a woda chlup, chlup and the water went splish-splash.
    2. (o skoku l. upadku do wody) plop, plunge; wtem on do wody chlup, a ja za nim all of a sudden he splashed into the water, and so did I; żaba chlup do stawu the frog jumped with a plop into the pond.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chlup

  • 18 chlupot

    - tu; -ty; loc sg - cie; m
    lap, squelch
    * * *
    mi
    squelch, lap; chlupot fal lapping of waves; chlupot błota pod nogami mud splashing under the feet.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chlupot

  • 19 nanosić -szę -sisz

    ipf.
    1. (warstwę, np. farby) spread ( na coś on l. over sth).
    2. (geol. o wodzie, wietrze = osadzać) deposit.
    3. (= umieszczać, wpisywać) mark, plot (coś na coś l. na czymś sth on sth); nanosić poprawki/uwagi make corrections/annotations ( na czymś on sth).
    pf.
    1. (pot. = nanieść na butach) track; nanosić błota do kuchni track mud into the kitchen.
    2. (= zgromadzić dużo) bring l. carry a lot of ( sth); (węgla, drewna) haul.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nanosić -szę -sisz

  • 20 rozprysk

    m (G rozprysku) 1. (fontanna) spray; (ślad) splash
    - rozpryski błota/wody sprays of mud/water
    - rozpryski farby na płótnie splashes of paint on the canvas
    2. Wojsk. (rozerwanie się pocisku) fragmentation
    * * *
    mi
    1. ( strumień cieczy) splash.
    2. (= rozerwanie się pocisku) burst.
    3. (= odłamek pocisku) splinter.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozprysk

Страницы

См. также в других словарях:

  • Błota —   [ bu̯ɔta; »Sümpfe«], sorbische Bezeichnung für Spreewald …   Universal-Lexikon

  • blōta- — *blōta , *blōtam germ., stark. Neutrum (a): nhd. Opfer; ne. sacrifice (Neutrum); Rekontruktionsbasis: an., ae., as.; Hinweis: s. *blōtan; Etymologie: s. ing …   Germanisches Wörterbuch

  • Błota, Kutno County — Infobox Settlement name = Błota settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Łódź subdivision type2 = County subdivision name2 = Kutno… …   Wikipedia

  • Błota, Sieradz County — Infobox Settlement name = Błota settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Łódź subdivision type2 = County subdivision name2 =… …   Wikipedia

  • blöta — • fukta, väta, blöta, vattna, göra våt …   Svensk synonymlexikon

  • Błota — Sp Šprėvaldas Ap Spreewald vokiškai Ap Błota sorbiškai L kraštovaizdis R Vokietijoje …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Gmina Białe Błota — Infobox Settlement name = Gmina Białe Błota other name = Białe Błota Commune settlement type = Gmina total type = Total image shield = POL Białe Błota COA.svg subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship… …   Wikipedia

  • Białe Błota (Bydgoszcz) — Białe Błota …   Deutsch Wikipedia

  • Biale Blota — Białe Błota ist der Name von fünf Orten in Polen Białe Błota (Aleksandrów) in der Wojewodschaft Kujawien Pommern im Powiat Aleksandrowski Białe Błota (Bydgoszcz) in der Wojewodschaft Kujawien Pommern im Powiat Bydgoski Białe Błota (Lipno) in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Wątłe Błota — Wątłe Błota …   Deutsch Wikipedia

  • Białe Błota — may refer to the following places: *Białe Błota, Aleksandrów County in Kuyavian Pomeranian Voivodeship (north central Poland) *Białe Błota, Bydgoszcz County in Kuyavian Pomeranian Voivodeship (north central Poland) *Białe Błota, Lipno County in… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»